Kleine kinderen hebben de neiging om van alles in hun mond te stoppen. Het is dé manier voor ze om voorwerpen te onderzoeken. Daarbij verdwijnen natuurlijk ook de handen zelf regelmatig in de mond. Dat laatste leidt dan vaak weer tot het zuigen op de duim en, in een wat later stadium, tot het bijten op de nagels. Ouders zien dit vaak als ongewenst gedrag en leren het de kinderen af. Toch zijn duimzuigen en nagelbijten zo gek nog niet, want ze blijken allergieën te voorkomen...!

Een baby heeft nog niet het vermogen om dingen goed te kunnen voelen met zijn handen. De handjes van een pasgeborene zijn nog niet goed ontwikkeld, pas na een maand of acht is een baby in staat om goed te kunnen voelen. Tot die tijd is de mond een prima alternatief. Alles wat erin past, wordt erin gestopt. In de mond bevinden zich veel meer zenuwen dan in de handen en de controle over tong en tandvlees zijn al direct prima in orde. Eigenlijk zou je de mond van een baby dus als een soort derde hand kunnen zien, maar dan wel eentje waarmee ze direct alles goed kunnen waarnemen. Ook voor het zuigen op de duim is een goede verklaring. In eerste instantie heeft een baby gewoon een grote behoefte aan zuigen. In die behoefte wordt voorzien door het kind borstvoeding te geven of voeding uit een fles met een speen. Soms is de behoefte daarmee echter nog niet geheel bevredigd en gaat het kind zelf op zoek naar andere mogelijkheden. Het zuigen op de eigen duim is dan een voor de hand liggende keuze. Is eenmaal het eerste half jaar verstreken, dan is de zuigbehoefte wat minder groot, maar blijft het duimzuigen toch vaak een vaste routine. Het geeft een gevoel van troost, geborgenheid en vertrouwen. Ook die functie verdwijnt na verloop van tijd, al kan het duimzuigen dan nog steeds aanhouden. In dat geval is het vooral uit gewoonte en dit is voor veel ouders het moment om in te grijpen en het te verbieden.

Niet nodig, zelfs af te raden, zo menen onderzoekers in Canada. Ze bekeken de gegevens van meer dan duizend kinderen uit Nieuw Zeeland, die ter wereld kwamen in 1972 en 1973. Van deze personen, inmiddels volwassenen, zijn veel gegevens bekend met betrekking tot allergieën. De kinderen van toen werden op 13-jarige en op 32-jarige leeftijd allemaal nog eens opgeroepen voor een huidtest en dat leverde interessante gegevens op. Samengevat luidt de conclusie van de onderzoekers dat de kans op allergieën aanmerkelijk lager was bij de kinderen die veel op de eigen duim hadden gezogen en/of nagelbijters waren. Het zuigen op de duim zou de kinderen bijvoorbeeld beter beschermen tegen allergische reacties die door gras of huismijt veroorzaakt worden. Een duidelijke verklaring konden de wetenschappers niet geven, maar het ligt voor de hand te veronderstellen dat het immuunsysteem van de mens zich beter ontwikkeld wanneer het geprikkeld wordt door indringers van buiten. Wanneer een kind de duim of andere vingers in de mond stopt, komt de viezigheid die op dat moment aan de handen zit ook in het lichaam terecht. Het natuurlijke afweersysteem treedt dan in werking om eventuele schadelijke indringers aan te pakken en onschadelijk te maken. In het verleden zijn er meer onderzoeken geweest met betrekking tot hygiëne bij kinderen, waaruit telkens werd geconcludeerd dat een beetje vuil juist goed is.